Staś rozpoczął  chodzić do „Pani Logopedy” (tak Staś słodko mówi) rok temu we wrześniu. Moje ruchliwe dziecko nie mogące się skupić, mało mówiące zaczęło ćwiczyć. Wymagająca, konkretna Pani która pomogła mi i Stasiowi iść krok po kroku do przodu. Uspokajała, ale nie oszczędzała słów prawdy…

Zawsze słyszałam jedne słowa: „Córka umie za mało” i na tym kończyła się wizyta. Na zajęciach u Pani Beaty dokładnie wiem, jakie ćwiczenia wykonywać, nad czym trzeba z dzieckiem szczególnie pracować. Jesteśmy na zajęciach dwa razy w tygodniu, jest to też terapia ogólnorozwojowa. Zaangażowanie rodzica jest bardzo ważne…

Z każdym tygodniem zdawałam sobie co raz bardziej sprawę z doniosłości tych zmian. Gdy ma problem, pojawia się komunikat i argument, który szybko zastąpił płacze i dąsy. Beatka była jakby „uwolniona”: mogła realizować wszystkie poetyckie i muzyczne potrzeby, ograniczone dotychczas przez to, jak wielu głosek nie słyszała. Poprawiła się pamięć słuchowa i uwaga, z jaką słuchała poleceń.