Metody pracy

Najczęstszą formą pracy z pacjentem jest terapia indywidualna. W przypadku dzieci i młodzieży w terapię indywidualną włączany jest rodzic, z którym omawiany jest problem zaobserwowany przez terapeutę lub zgłoszony przez rodzica. Podczas rozmów z rodzicami omawiany jest plan terapii tj. nad czym obecnie pracuję z dzieckiem, dlaczego proponuję takie a nie inne ćwiczenie. Omawiam jakie należy wykonywać ćwiczenia w domu. Podczas spotkań terapeutycznych rodzic otrzymuje dokładny instruktaż ćwiczeń, które należy wykonywać w domu. Natomiast dziecko otrzymuje materiały ćwiczeniowe.

W trakcie terapii zachęcam rodziców do prowadzenia obserwacji podczas ćwiczeń wykonywanych w domu i zapisywania osiągnięć dziecka w dzienniczku postępów. Prowadzenie takiego dzienniczka daje możliwość zobaczenia jak wiele dziecko osiągnęło w danym okresie czasu. Wieloletnie widziałam wielka dumę i satysfakcję z osiągnięć zanotowanych w dzienniczku. Wielu rodziców doceniło znaczenie dzienniczka osiągnięć dziecka w terapii ich dzieci, bowiem jak sami mówili „mimo, iż trudne jest prowadzenie dzienniczka, bo wymaga systematycznego notowania, to jednak daje on możliwość spojrzenia bardziej obiektywnego na swoje dziecko, daje możliwość przystanięcia obok dziecka i zobaczenia jak dochodzi do pewnych rozwiązań, ile energii i zaangażowania wkłada w realizację wyznaczonego mu celu, jak reaguje, gdy jest chwalone, a jak gdy jest karane”. Były też osoby, którym dzienniczek osiągnięć dawał możliwość zatrzymania się , bardziej wnikliwego spojrzenia na syna czy córkę. Rodzice, których dzieci dawno ukończyły u mnie terapię z sukcesem, a ich dzieci są już dorosłe, traktują dzienniczek obserwacji jako miłą pamiątkę wspólnie spędzonych chwil.

Dla mnie jako terapeuty dzienniczek osiągnięć jest ważnym elementem terapii, który daje możliwość obserwacji dziecka poza gabinetem, w bardziej naturalnych sytuacjach. W gabinecie dziecko (pacjent) funkcjonuje w specjalnie wytworzonym terapeutycznym klimacie, który przygotowuje go do prawidłowego funkcjonowania, do zastosowania opracowanych na terapii mechanizmów radzenia sobie z problemem. Dzienniczek daje możliwość obserwacji czy dziecko (pacjent) stosuje proponowane sposoby radzenia sobie z problemem , w jaki sposób je stosuje i jak często. W pewien sposób ma wpływ na tempo i czas trwania terapii. Stanowi ważny element w opracowywaniu dalszych etapów terapii . Dlatego bardzo zachęcam rodziców do prowadzenia takiego dzienniczka .

Jak już wcześniej pisałam bardzo cenię sobie bezpośredni kontakt z dzieckiem i jego opiekunami, dlatego mimo powtarzających się problemów z jakimi zgłaszają się pacjenci, dla każdego opracowuję indywidualny program terapeutyczny. Oczywiście jeżeli problem z jakim zgłasza się pacjent wymaga pracy w grupie, problem jest rozwiązywany w oparciu o grupę np. przedszkolną czy szkolną związaną ze środowiskiem dziecka.

Podczas wieloletniej praktyki terapeutycznej opracowałam autorski program terapeutyczny, który polega na:

1. Nawiązaniu pozytywnej relacji terapeuta – rodzic, terapeuta – dziecko
2. Opracowaniu indywidualnego programu terapeutycznego oraz elastycznego modyfikowania go w miarę czynionych postępów pacjenta
3. Systematyczna praca terapeutyczna składająca się z trzech elementów tj.:

• Praca z dzieckiem – instruktaż ćwiczeń dla rodzica
• Omawianie z rodzicem etapów terapii, bieżących spraw związanych z dzieckiem (sukcesy, porażki)
• Opracowywanie dokumentacji opinii obserwacji, zaświadczeń.

W trakcie pracy terapeutycznej opracowywałam szereg indywidualnych terapii dla starszej młodzieży i osób dorosłych. Najczęściej były to terapie dotyczące zaburzeń związanych z mową i językiem, w szczególności:

• zaburzenia typu afatycznego związane z przebytym wylewem, udarem mózgu bądź urazem głowy
• jąkanie, zacinanie
• nieprawidłowa artykulacja poszczególnych głosek
• zbyt szybkie tempo mowy