Założenia metody

Rysunek jako naturalna forma wypowiedzi dziecka stanowi swobodną formę nawiązania z nim kontaktu. Jest on też doskonałą formą poznania młodego człowieka. Forma ta pozwala na wyrażenie siebie bez konieczności mówienia.

Komunikacja werbalna, bowiem w wielu przypadkach zwłaszcza podczas pierwszych odwiedzin w gabinecie jest barierą, którą pacjentowi bardzo trudno pokonać. Dla wielu pacjentów jest to jedyny sposób wyrażenia emocji i przeżyć, z uzewnętrznieniem, których nie radzi sobie w innych formach.

Rysunek pozwala więc na rozładowanie emocji tych negatywnych, jak i tych pozytywnych. Pozwala na lepsze poznanie osoby, jej zainteresowań, pasji, oraz możliwości intelektualnych, jak również zdolności artystycznych i upodobań estetycznych.

„Terapia rysunkiem” najczęściej stosowana jest w stosunku do osób z następującymi problemami:

• zaburzeniami mowy odnoszącymi się do artykulacji jak zasobu słownictwa (planowanie wypowiedzi rozumienia języka mówionego, jąkanie)
• problemami emocjonalnymi
• silny stres, nieśmiałość jak i nadruchliwość problemami w kontaktach interpersonalnych np. trudnościami nawiązania kontaktu w grupie rówieśniczej
• dysleksją zwłaszcza dysortografią

Terapia tą metodą odbywa się podczas sesji trwających od 30 do 60 minut, w czasie, których pacjent rysuje, potem opowiada, objaśnia rysunek, rozmawia z os. prowadzącą terapię. Na zakończenie wizyty w zależności od potrzeby jest przeprowadzana rozmowa z opiekunem omawiająca problem, z którym zgłosił się pacjent. Bywa też tak, że rozmowa z opiekunem możliwa jest dopiero po kilku spotkaniach (wizytach).

Jakie korzyści daje pacjentowi „Terapia rysunkiem”?

Pozwala odprężyć się wyrazić to co myślę, co czuję co jest we mnie, mogę pokazać jak ładnie rysuję pokazać że coś umiem fajnie robić mogę pokazać co wiem o samolotach, Dorosłym, opiekunom daje możliwość poznania przeżyć dziecka, radości i smutków czyli pozwala lepiej poznać własne dziecko pod wieloma względami.